Het is 1917 en het is oorlog. De kleine Rosalie van 5 jaar verzint voor zichzelf een stoere rol om achter de waarheid te komen die de volwassenen voor haar weghouden. Haar vader is naar het front en haar moeder werkt in de bommenfabriek. Rosalie wordt intussen veilig opgeborgen op school, op een plekje onder de jassen aan de kapstok, achter in een klas met grote kinderen. Vanuit die plek observeert ze alles en iedereen. Ze gelooft maar weinig van de opgeklopte verhalen van de meester en de lievige verhalen uit papa’s brieven die mama voorleest. Als Rosalie op een dag opeens blijkt te kunnen lezen, komt ze al snel achter een realiteit die veel erger is dan ze kon vermoeden. Een niet vrolijke prentvertelling dat de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog in beeld brengt door de ogen van een jong kind. Het verhaal wordt met veel verbeeldingskracht verteld, mede geholpen door treffende beeldspraak. Een happy end ontbreekt en het verhaal heeft een open, maar bevredigend einde. De ruime regelverdeling en de prettige witruimtes vergemakkelijken het lezen. Samen met de ingetogen, sobere illustraties, ingekleurd met aquarel in zwart-wit en oranjetinten, die het indringende verhaal versterken, geven ze deze uitgave een bijzondere, eigen sfeer mee. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar. Verberg tekst

Rosalie is een meisje van vijf en een half jaar in 1917. Haar vader vecht aan het front en haar moeder werkt in een munitiefabriek. Om niet hele dagen alleen thuis te zitten, mag ze achteraan in de klas bij de meester blijven. Liefst zo onopvallend mogelijk. De meester vertelt elke dag het laatste oorlogsnieuws maar enkel het goede nieuws. Dat heeft Rosalie wel door. Wanneer haar moeder haar komt halen van school heeft ze soms een brief bij van haar vader. Wanneer haar moeder die ’s avonds aan haar voorleest, lijken de brieven veel langer te zijn dan slechts dat ene velletje papier. Rosalie vindt het niet leuk dat sommige dingen voor haar verzwegen blijven. Ze bedenkt daarom een plan.

Majoor Rosalie is een melancholisch verhaal over hoe een jong meisje de Eerste Wereldoorlog ervaarde, ver weg van het front. Met prachtige illustraties van Isabelle Arsenault wordt de passende sfeer geschapen. Ze gebruikt in haar werk veel aardedonkere tinten met vleugjes oranjerood die de hoop, het leven, de warmte symboliseren. Het lijkt een prentenboek maar ik zou het zo niet gebruiken. De inhoud is daarvoor te geladen en er hoort toch wel wat duiding bij om het helemaal te vatten. Volgens de NUR-code zou het al voor kinderen vanaf zeven jaar geschikt zijn. Ik weet niet zeker of dat wel een goed idee is. Ik zou het houden voor kinderen vanaf negen jaar. Bovendien vind ik het taalgebruik ook niet aangepast aan zulk een jong publiek. Het valt me trouwens op dat Rosalie al wel een erg volwassen taalgebruik heeft voor haar leeftijd. Het voelt meer aan alsof Rosalie op hoogbejaarde leeftijd vertelt over haar jeugd maar dan klopt het vertelperspectief niet meer. Het heeft me echter niet minder doen genieten van de mooie zinnen. Het verhaal is niet erg lang maar wordt wel erg mooi verwoord. Deze passage deel ik even ter illustratie: ‘De trommel praat tegen me. De trommel die ik zo vaak zwijgend op tafel heb zien staan, … ‘

Een oorlogsverhaal geschreven ver van het front is een boeiend perspectief om te delen met kinderen. Echter, zonder duiding zou ik er niet met hen aan beginnen. Toch vind ik het een kleine parel van een boek. Moest het boek ooit herdrukt worden, kan een groter formaat de illustraties nog meer tot hun recht laten komen.

Verberg tekst