Na de moord op hun vriendin proberen Jette en Merle hun leven weer op te pakken. Met hun nieuwe huisgenoot Mike en zijn vriendin Ilka lijkt dat te lukken. Maar als Ilka verdwijnt, ziet het eruit alsof de geschiedenis zich herhaalt. Opnieuw gaat Jette zelf op onderzoek uit en doet ze een gevaarlijke ontdekking die met Ilka’s broer te maken heeft. Deze psychologische thriller is het vervolg op 'De aardbeienplukker'*, waar hier en daar naar verwezen wordt. Het verhaal wordt verteld vanuit zeker zes perspectieven: onder andere dat van Jetta, Ilka en haar broer Ruben, de ‘meisjesschilder’. Deze perspectiefwisselingen zorgen voor afwisseling en spanning. De auteur besteedt veel aandacht aan de psyche van haar personages, zodat men zich gemakkelijk in kan leven. Deze sterke kanten van het boek zijn echter opvallend genoeg ook de zwakke kanten ervan. De vele invalshoeken werken wel eens verwarrend, omdat de auteur niet altijd direct duidelijk maakt bij wie het perspectief ligt. De zeer gedetailleerde analyse van elk personage is, als het om bijfiguren als Jetta’s moeder gaat, te veel van het goede. Desondanks een spannende thriller met een vrij plotseling einde. Vanaf ca. 14 jaar. Verberg tekst

Sinds de dramatische dood van haar ouders woont Ilka bij haar tante. Ze is dolverliefd op Mike; toch houdt ze hem toch op afstand. Ze moet immers zelf nog met haar gevoelens in het reine komen, zeker wat haar incestueuze relatie met haar broer Ruben betreft. Mike is erg geduldig en laat maar betijen, maar heeft het niet makkelijk. Ook zijn nieuwe huisgenoten Jette en Merle vragen zich vaak af waar Ilka soms zo vreemd doet. En dan verdwijnt Ilka plots. Ze wordt ontvoerd door haar broer, de bekende kunstschilder die in het wereldje ook ‘de meisjesschilder’ genoemd wordt, omdat hij obsessief steeds hetzelfde meisje schildert. Hij wil op die manier de vroegere band met zijn zus herstellen, maar realiseert zich niet dat Ilka veranderd is. Jette, Merle en Mike gaan zelf op onderzoek uit. Algauw vermoeden ze dat Ruben er iets mee te maken heeft. Samen ontwarren ze het kluwen, en gelukkig loopt het na een bloedstollende finale allemaal goed af. De grote sterkte van dit overigens zeer goed geschreven boek – en tegelijkertijd ook een van de minpunten - is het steeds wisselende vertelstandpunt. Daardoor blijf je als lezer op de hoogte van alles wat er gebeurt, en weet je eigenlijk meer dan de personages zelf. Toch blijft de spanning behouden, omdat je de informatie maar met mondjesmaat ingelepeld krijgt. Anderzijds wisselt het vertelstandpunt zo vaak, dat je soms moeite hebt om te weten wie er nu eigenlijk centraal staat. Dit heeft wel tot gevolg dat je de personages erg goed leert kennen. Een beetje vreemd is wel dat niet Ilka, maar wel Jette, toch een van de nevenfiguren, als ik-verteller in de roman optreedt. Jette, Merle, haar moeder en de politie-inspecteur, kwamen ook al voor in een vorig boek van Monika Feth (De aardbeienplukker). Je kan de boeken los van elkaar lezen, maar een aantal secundaire verhaallijnen lopen gewoon verder. Het wel en wee van deze personages lijkt wel een kaderverhaal, een kapstok waaraan het boek opgehangen werd. Dit is een uitermate sterk verhaal met zeer veel aandacht voor de psychologie van de personages. Niet de gebeurtenissen maken het spannend, wel de langzame onthulling van de drijfveren van de protagonist(en). Zonder dat het opvalt, ging er ook veel aandacht naar de setting. Jammer dus dat het einde op een drafje afgehandeld wordt. Op het ultieme moment gaat het zo razend snel dat het al voorbij is voor je het beseft. Dit had m.i. toch wel wat meer aandacht verdiend. Al bij al is dit boek een sterke psychologische thriller, waarbij je, ook al heb je al lang begrepen hoe de vork aan de steel zit, toch nog op het puntje van je stoel blijft zitten. Ook volwassenen zullen dit kunnen smaken.
Verberg tekst