In deze 21 sprookjes gaan prinsessen ‘s nachts stiekem dansen met elfenprinsen, worden lieve vlijtige meisjes beloond met goud, trouwt een prinses met een hond, verandert een meisje in een vogel, staat in het bos een huis op kippenpoten, en nog zoveel meer. 

Historica Kristien Dieltiens keek voor haar verzameling verhalen over mythische wezens met magische krachten verder dan Europa; ook sprookjes uit Oekraïne, Rusland, Indië, Pakistan, Azerbeidzjan, Japan e.a. komen aan bod. Het is verrassend hoeveel gelijkaardige verhaallijnen er in al die gebieden terug te vinden zijn. Dat is interessant vanuit het standpunt van de literatuurgeschiedenis, maar het geeft de lezer weleens het gevoel hetzelfde te lezen. Daarbovenop is herhaling eigen aan dit soort verhalen: een boer gaat niet één keer naar de heksenmeester om zijn zoon proberen te herkennen, maar jaar na jaar bijvoorbeeld. En tenslotte past de wat eentonige, een tikje ouderwetse schrijfstijl wel bij de verhalen, maar spannender worden ze er niet door. Dat alles dreigt het boek wat saai te maken. Af en toe een verhaal lezen, met lange tussenpozen, om ze elk op zich te smaken, is dus de boodschap. Het nawoord, gericht op de voorlezer, is te veel een opsomming om echt te boeien, en overlapt ook met het tweede nawoord van een andere historica, Maartje van der Laak, die meewerkt aan eerherstel voor heksen.

De gedetailleerde illustraties sluiten mooi aan, niet alleen bij de sfeer maar ook bij het land van herkomst. Tenslotte, waarom de uitgeverij een bovengrens van 9 jaar aangeeft, is me een raadsel. Bij de ondergrens van 5 jaar moet je er rekening mee houden dat er best gruwelijke passages in zitten, zoals wanneer een heks met een bijl volledig in stukken gehakt wordt of een huis vol heksen in brand gestoken.