Als haar vader thuiskomt van zijn verre tocht onder zee, is Lilja dolblij. Hij heeft weer een mooie schelp meegenomen, dit keer een heel bijzondere. Lilja weet nooit wanneer haar papa weer weggaat en voor hoelang. Zonder hem is het erg stil en donker op het kleine schiereiland, waar Lilja alleen achterblijft. Want zij moet de vuurtoren en het Noorderlicht bewaken. Ze mist haar vader erg. Prachtig geïllustreerde, verzorgde uitgave. De tekeningen zijn gericht op kinderen, maar het taalgebruik is volwassen. De schrijfstijl is poëtisch, maar soms ook wat gekunsteld. Woorden als katapulteert maken het hoekig. Soms is het raden wat er nu ‘echt’ gebeurt en wat een droom is. De abstracte verhaallijn is fantasievol maar roept vragen op. Welke papa laat zijn kind steeds alleen? Wie is er eenzamer, het meisje of de walvis? Anders dan bij Pippi Langkous is dit meisje niet vrolijk. Ze verzint zelfs een walvis uit eenzaamheid. Uiteindelijk, na maanden komt papa weer terug, maar voor hoelang? De eventuele boodschap is dubieus en laat de lezer verontrust achter. Een niet gemakkelijk werk om voor te lezen, met fraaie en sfeervolle illustraties, vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst