Opa woont op een boot aan de kust. Hij mist oma. Zijn kleinkind gaat op bezoek om hem af te leiden. Ze drinken thee en eten koekjes, gaan een eindje varen en oefenen samen op het skateboard van het kleinkind, maar vooral kletsen ze over van alles en halen herinneringen op aan oma, die heel avontuurlijk blijkt te zijn. De warme band tussen opa en kleinkind op basis van gelijkwaardigheid is vanaf de eerste illustratie duidelijk. De groot formaat illustraties, die steeds twee bladzijden beslaan, zijn grotendeels uitgevoerd in verf en krijt in krachtige lijnen. Opa wordt afgebeeld in kapiteinsuniform met pet, het stoere kleinkind heeft wapperende lange haren maar kan zowel een meisje als jongen zijn. Er is een beperkt aantal kleuren gebruikt, voornamelijk beige, blauw, rood en zwart en bij de ontknoping ondersteund door geel, waardoor het geheel nogal sober aandoet, hetgeen goed past bij de emotie in het verhaal, dat lijkt te gaan om het verwerken van verlies, maar uiteindelijk verrassend anders is. De korte tekst in blauw met hier en daar een regel in rood in een groter lettertype staat steeds in de illustratie. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Opa mist oma. Tijd voor actie! Ik leer hem skaten. Opa maakt zich zorgen. Hij vindt het allemaal nogal gevaarlijk. 'Waar is oma?', vraag ik. Opa en ik speuren samen de lucht af ...  

'Dat er te veel vooroordelen zijn.' Dat moet Jan De Kinder ook gedacht hebben. Met Mijn oma probeert hij alvast één ervan uit de wereld te helpen. Geen geroep en getier, maar dromerige tekeningen in zachte tinten blauw en grijs, en wat rood voor de pittige accenten, want die mogen er ook zijn. De tekst houdt hij erg beknopt. Veel hoeft er ook niet gezegd te worden: de tekeningen zeggen al zoveel. Een bezorgd kleinkind gaat op bezoek bij haar eenzame, trieste opa. Opa mist oma, dat merk je aan alles: zijn droevige blik, de verhalen over vroeger, zijn twee verschillende sokken ... Maar waar is oma dan? Iedereen vermoedt het allerergste. 

Met opzet zet De Kinder je als lezer op het verkeerde pad. Heel veel moeite hoeft hij hiervoor niet te doen. Jouw vooroordelen helpen hem een aardig handje. Gelukkig blijkt op de voorlaatste pagina dat we 't mis hadden. Het klopt: sommige oma's houden inderdaad van breiwerkjes en koekjes. Dat is helemaal oké. Maar misschien houden ze ook van sportieve en avontuurlijke uitdagingen? Dat bewijst de oma uit dit boek. En hoe zit het nou precies met het kleinkind? Krijgt opa bezoek van zijn skatende kleindochter? Of van zijn langharige kleinzoon? Het kan allebei en dat is nou net zo mooi! 

Een hartverwarmend prentenboek over een avontuurlijke oma die de tijd van haar leven beleeft. En een mooie knipoog naar de vele vooroordelen waar we allemaal, van kleins af aan, mee rondlopen. 

Verberg tekst