Bruno’s opa is gestorven en toch gaat het prima, zegt Bruno tegen zijn ouders. Maar de hut die hij met Arthur heeft gebouwd, wordt gesloopt door pestjongens en Bruno en Arthur moeten steeds voor hen schuilen bij Louise. Dan heeft Bruno een plan. ’s Nachts verandert hij in superheld Bruino en gaat gewapend met bruine verf de pestkoppen te lijf. Al snel krijgt hij steun van zijn opa, die hij ’s nachts ontmoet, en van Zwarthur en Blouise. Het verhaal wordt, met veel dialogen, verteld in de verleden tijd. Met veelal korte, eenvoudige zinnen weet de schrijver grote diepgang te bereiken. Dat levert een prachtig, haast laconiek verteld verhaal op over grote emoties. De nachtelijke avonturen helpen Bruno niet alleen zich te verweren tegen de pestkoppen, maar maken ook onderdeel uit van het rouwproces om zijn opa. Die neemt in de nachtelijke gesprekken afscheid van Bruno: hij moet ‘naar het water om de dikste snoeken uit het riet te lokken, zodat ze in jouw haakje zullen bijten’. Gelukkig heeft Bruno opa’s horloge gekregen: ‘Elke keer als het tikt is dat mijn hart dat slaat.’ Bekroond als beste Noorse kinderboek van het jaar en onderdeel van de Tiplijst Kinderjury 2015. Vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst

Bruno wordt er even stil van als hij hoort dat zijn opa gestorven is, zijn grote superheld. Bovendien worden hij en zijn vriend Arthur belaagd door drie pestkoppen uit het dorp waaronder de domineeszoon. De maat is vol als hun belagers hun zelfgebouwde hut aan de rand van het bos voor de ogen van Bruno stukmaken. Bruno bedenkt een slim plan. Gewapend met een verfkwast en bruine verf gaat hij ’s nachts op pad ... niet langer als Bruno maar als 'Bruino', een superheld die nergens bang voor is. De volgende ochtend blijkt de fiets van één van de pestkoppen bruin geschilderd te zijn ... Niemand weet hoe dit komt. Als Bruno alles vertelt aan Arthur is het hek van de dam en gaat superheld 'Zwarthur' op pad. Bruno grinnikt als hij de zwartgeschilderde fiets bekijkt. De pestkoppen gaan echter onverminderd door, waarna 'Blouise' wordt geboren en vriendin Louise met blauwe verf uit de garage van opa de laatse fiets blauw schildert. Als de dominee tijdens de begrafenis van opa de bruine verfvlek op de hand van Bruno ziet, lijkt alles aan het licht te komen. Opa weet echter raad en met hulp van een verdroogd giraffenoor komt alles voor Bruno en zijn vrienden toch nog goed.

Dit Noorse boek, bekroond tot beste kinderboek van 2014, is hartverwarmend eenvoudig, grappig en ontroerend. In tien korte hoofdstukken neemt Bruno op aandoenlijke wijze afscheid van zijn grootvader. De korte, eenvoudige zinnen – met een prima vertaling van Edward van de Vendel – maken het verhaal erg toegankelijk. De personages en hun manier van spreken zijn uit het leven gegrepen. Bovendien staat het boek boordevol grappige illustraties alsof het hoofdpersonage ze zelf heeft getekend. Dit bijzondere boek is een warme aanrader – zonder meer!

Verberg tekst