Veerle woont met haar opa aan zee. Haar ouders zijn omgekomen bij een ongeluk, dus opa zorgt voor Veerle. Opa heeft in zijn leven veel verdriet gekend. Voor al zijn herinneringen heeft hij een schelp in een kistje. Veerle snapt dat niet altijd: ‘Ik wil geen schelpen die me aan het huilen maken. Waarom heb je ze niet weggegooid?’ Opa antwoordt: ‘Als je iets moois verliest, doet dat pijn. Maar je hebt wel ooit dat mooie mogen beleven.’ Veerle begrijpt er niets van. De onbezorgde, naïeve, speelse blik van de jonge Veerle is vertederend. Veel voorlezers zullen plezier en herkenning beleven. Net als opa zullen zij hun kind willen beschermen en het tegelijkertijd veel willen laten ontdekken. Voor de jonge lezer leest het verhaal als een spannend avontuur, waarin Veerle steeds een strandpaal verder mag lopen en uiteindelijk zelfs gaat logeren en verliefd wordt op een jongen! Het verhaal, dat uit korte hoofdstukken bestaat, is geïllustreerd door Richard Verschraagen, die subtiel het ouder worden van Veerle én opa weergeeft. Een prachtig filosofisch verhaal over opgroeien en loslaten. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst

Veerle woont bij haar opa aan zee. Waar haar ouders en grootmoeder zijn, verneem je veel later. Opa is een zachtaardig man die heel goed voor zijn kleindochter zorgt. Hij brengt haar met mondjesmaat grote levenswijsheid bij, onder andere hoe belangrijk het is juiste keuzes te maken en wat de kracht van herinneringen is. Veerle zoekt schelpen op het strand en die roepen gevoelens bij haar op: soms blije, soms verdrietige. Opa schenkt Veerle kistjes om haar schelpen met herinneringen in te bewaren. Ook de droeve schelpen, want droevig zijn hoort bij het leven. Veerle wordt groter, en trekt steeds een beetje verder de wereld in. Haar opa begrijpt dit, maar Veerle wil haar opa niet alleen achterlaten ...

In dit verhaal van Annie van Gansewinkel staan opgroeien en loslaten centraal, maar ook omgaan met verlies werd mooi verwerkt. Geen makkelijke onderwerpen en dus een hele uitdaging om het geheel niet te zwaar beladen te maken. Toch komen de belangrijke levenslessen nergens te moraliserend over. De gebeurtenissen en emoties die in het boek beschreven worden, blijven nog wel een tijdje nazinderen. De illustraties van Richard Verschraagen zijn een perfecte aanvulling bij het verhaal.

Verberg tekst