Tijdens de Eerste Wereldoorlog ontmoeten een blind meisje en een Afrikaanse soldaat elkaar op het bankje voor de herberg waar het meisje woont. Zijn 'warme geur zoals van gebrande noten' intrigeert haar. Hij vertelt haar verhalen over zijn gezin en zijn land waarnaar hij zo verlangt. Tijdens hun uren samen lijkt de oorlog even niet te bestaan, maar dan moet de soldaat weer naar het front. Als hij niet terugkeert, besluit het meisje impulsief om hem te gaan zoeken. Het verhaal over deze bijzondere vriendschap wordt beurtelings verteld vanuit het perspectief van het meisje en het perspectief van de soldaat. In prachtige zinnen roept de schrijfster een zintuiglijke wereld op: een wereld van geur, gevoel en geluid. De originele vormgeving maakt het verhaal nog sterker. Het verhaal van de soldaat is afgedrukt op zwarte pagina's, dat van het meisje op witte pagina's. Schilderingen in wit, grijs en legergroen op een zwarte ondergrond tonen fragmenten van het harde soldatenleven. Vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

Net achter de frontlijn in de Westhoek staat een herberg. Daar wonen een blind meisje, haar mama en haar tante. Vader strijdt aan het front. In de herberg komen soldaten verpozing zoeken als ze enkele dagen rust hebben. Hun dienst bestaat uit zes dagen front waarvan drie in de eerste linie en drie dagen in de tweede linie. Dan hebben ze drie dagen rust. Als het zonnig is, zit het meisje graag voor het café buiten op de bank. Op een dag komt een soldaat naast haar zitten. Hij ruikt anders dan andere soldaten. Het is een zwarte soldaat. Hij mag de herberg niet binnen want de mensen zijn bang van hem. Ze vertellen de wildste verhalen over 'die zwarten'.  Maar als je blind bent, vallen alle vooroordelen tegenover het uiterlijk van iemand weg. Het meisje praat onbevangen met de soldaat. Ze genieten beiden van die gesprekken. Ze kijkt uit naar zijn drie dagen rust. De soldaat vertelt over zijn land: Met langzame voorzichtige woorden neemt hij haar mee op reis. Hij bouwt Afrika in haar hoofd. (p. 19) Maar op een dag komt de soldaat niet opdagen en ook de dagen nadien komt hij niet. Het meisje besluit hem te zoeken. Ze verdwaalt en wordt opgepikt door een ruiter die haar naar het veldhospitaal brengt. Als ze haar soldaat daar niet vindt, denkt ze dat hij dood is. Ondertussen is de soldaat het veldhospitaal ontvlucht. Hij wil niet opgelapt worden en weer naar het front gestuurd worden en hij besluit een eind aan zijn leven te maken. Maar dan hoort hij een paard ...
Dit is een heel mooi boek. Beurtelings worden de gedachten, gevoelens en gebeurtenissen verteld vanuit het standpunt van het meisje en dat van de zwarte soldaat. Ze vertellen niet zelf; de auteur vertelt over hen in een eenvoudige taal en korte zinnen. Het verhaal is mooi opgebouwd, sober, ingehouden, sterk en ontroerend. Als er over de zwarte soldaat verteld wordt, zijn de bladzijden zwart met witte letters. Dat geeft een knap effect maar is vermoeiend om te lezen. De illustraties zijn prachtig somber van kleur maar ze sluiten naadloos aan bij de tekst. Een heel waardevolle uitgave!
Verberg tekst